Historia Kłobucka

 Kłobuck to jedno z najstarszych miast w Polsce. Parafia była już na przełomie 1134 oraz 1135 roku (a może wcześniej). Prawa miejskie Kłobuck otrzymał za króla Kazimierza Wielkiego w roku 1339 na prawie magdeburskim z rozlicznymi przywilejami potwierdzonymi przez naszych królów w następnych latach i wiekach. O powstaniu miasta napisał ks. Jan Długosz, wyprowadzając nazwę Kłobucka od wyrazu KŁOBUCZEK, oznaczającego hełm (kapelusz). Pieczęć miasta z roku 1566 przedstawia taki właśnie KŁOBUK z napisem w otoku: „S. Ciritatiss Clobuciensis”.

      Kłobuck jako miasto należało do miast lennych, które książę Władysław Opolczyk otrzymał od króla węgierskiego Ludwika w 1370 r. W 1420 r. Kłobuck gościł króla  Władysława Jagiełło, a w 1474 r. króla Kazimierza Jagiellończyka, który maszerując na Śląsk przeciw Maciejowi Węgierskiemu rozłożył obóz koło Kłobucka.

      Na początku XVI wieku Kłobuck stał się stolicą powiatu niegrodowego, jednego z najintratniejszych w Królestwie. O uprzemysłowieniu i zamożności miasta wspomina spis z roku 1636. Jak większość najdawniejszych osad i miasteczek tak i Kłobuck niewiele zachował widocznych śladów i pomników przeszłości. Jak wszędzie na ziemiach polskich, tak i tutaj zawieruchy dziejowe, najazdy, grabieże i pożary niszczyły spuściznę bogatej przeszłości historycznej. W takich sytuacjach istnieje i potrzeba przeżywania wspomnianych rocznic, by poznać historię swojej małej Ojczyzny, swego miasta, a poznając, więcej będzie szacunku dla przeszłości i chęci, aby nasze czasy to wszystko i zachowały nie tylko na papierze, ale przede wszystkim w naszym rozumnym uszanowaniu i umiłowaniu tego miasta i tej ziemi na której żyjemy i spożywamy jej chleb.